Jak wiadomo na podstawie naturalnych pierścieni, występujących w środku pnia drzewa, możemy w prosty sposób policzyć, ile lat liczy dany okaz. Podobne zjawisko działa też w koloniach koralowców. W szkielecie pojedynczych okazów znajdują się bowiem pierścienie, których obecność odzwierciedla długość życia i jednocześnie daje sposobność zobaczenia historii tych intrygujących organizmów.

Najnowsze badania nad koloniami koralowców pokazały, iż niektóre te organizmy (na przykład z rodzaju Leiopathes) mogą dożyć aż 4200 lat. Jakkolwiek przeciętny wiek koralowców wynosi zazwyczaj kilkaset lat. w czasie tysiąca lat wzrastają one ledwo o kilka centymetrów. Należałoby też mieć pojęcie, że koralowce szlachetne nie biorą udziału w budowie raf koralowych.

Koralowce, ukształtowane przeważająco z węglanu wapnia, mają w sobie też metale - w tym metale ciężkie, ołów oraz rtęć. Analiza próbki koralowców pochodzących z Morza Chińskiego pozwoliła wyciągnąć hipotezę, że na bazie badań tych układów można wyznaczyć zawartość wspomnianych metali w morskiej wodzie. Kanadyjski profesor przeprowadził pomiar każdego słoja z dwustu lat egzystowania koralowca. Przeprowadzona obserwacja zatwierdziła, że koralowce magazynują w swej budowie dane o nagromadzeniu w pewnych zakresach czasowych, kilku- i kilkunastokrotnie większej ilości rtęci. W przypadku badań Tuoyu Suna, lata te przypadały na czas tzw. wojen opiumowych (1839-1842 oraz 1856-1860), jak też okresy chińsko-japońskiej bitwy morskiej z okresu drugiej wojny światowej.

Rtęć wnika do morza, uwalniając się szczególnie w trakcie eksplozji materiałów wybuchowych i wystrzałów artyleryjskich. Zdekoncentrowana w topielach oceanu bywa z kolei pochłaniana przez koralowce. Z kolei koralowce, przechowują rtęć w swych szkieletach, zapewniając współczesnej nauce liczne przesłanki do rozważań i interpretacji.